Расүлебез кунакка килсә.
Ишекне шакыса,
Без исәнләшеп, каршылап,
“Әйдә, түргә узыгыз” диярбез.

Рәсүлебез кунакка килсә,
Матур итеп Коръән укыса,
Без анытыңлап торырбыз,
Соңыннан бергәләшеп дога кылырбыз.

Рәсүлебез кунакка килсә,
Без аңасораулар бирербез.
Ә аннан соң сорауларга
Җаваплар көтәрбез.

Рәсүлекбез кунакка килсә,
Өйне нурларга төрсә,
Аңа барыбызда без
Бик рәхмәтле булырбыз.